A poesía de Antonio Noriega Varela (1869-1947) serve de ponte entre o legado decimonónico e a literatura do século XX. Autor dun único libro moitas veces correxido e ampliado, do ermo (1920, 1929, 1946...), a súa palabra é clara, poderosa e ten a forza profunda e telúrica da autenticidade.Poesía lírica, cantor da naturaleza e da montaña, amante da anécdota miúda e da forma coidada. O seu verso serve de contrapunto á épica pondaliana, pois sabe que nas cousas aparentemente máis simples e pequenas habita a esencia primeira do corazón humano.
